Salalah

 Taqah Fort

Het 19e-eeuwse fort met lemen muren is een nieuwkomer vergeleken met andere forten en kastelen in Oman. De muur en torens werden in de jaren zestig toegevoegd en het werd gerenoveerd voordat het in 1994 als museum werd geopend. Niettemin heeft Taqah een aantal prachtige voorbeelden van traditionele Dhofari-architectuur en is het fort een charmant museum. Het fungeerde tot de jaren zeventig als kantoor van de plaatselijke wali en je kunt in de oude majlis van de gouverneur zitten, versierd met kleurrijke kussens en vintage pauwenschilderijen, en je voorstellen dat hij de grieven van de dag hoort. Het vissersdorp Taqah, net ten westen van Khor Rori, was ooit beroemd om zijn mirre. Voor Omani’s is Taqah misschien het best bekend als de rustplaats van de Dhofari-moeder van Sultan Qaboos, Mazoon Al Ma’ashani. Ze ligt begraven op het kerkhof naast het kasteel.

 Jebel Samhan

Met een hoogte van 2.100 meter is Jebel Samhan het hoogste punt in Dhofar, met spectaculaire vergezichten boven de wolkenlijn. Maar wanneer te gaan is een kwestie van perspectief. Buitenlandse bezoekers willen doorgaans heldere dagen voor panorama’s van met struiken bezaaide valleien die in de kobaltblauwe oceaan vallen. Als je van het Arabische schiereiland komt, pak je waarschijnlijk liever een kopje gekruide melkthee, of karak, van een foodtruck en geniet je van het veranderende wolkenlandschap. Er is een verharde loopbrug met railing naar het uitkijkpunt, op 50 minuten rijden, ten noordoosten van Taqah. Onverschrokken reizigers kunnen wandeltochten boeken bij lokale gidsen. Het natuurreservaat Jebel Samhan is de laatste schuilplaats van het ongrijpbare Arabische luipaard en de thuisbasis van een bont gezelschap zoogdieren: het Indische kuifstekelvarken, de gestreepte hyena, de honingdas en de rotshyrax, een zingend knaagdierachtig wezen wiens onwaarschijnlijke naaste levende familieleden is de olifant.

Makkelijker te herkennen (en stationairer) is de ongelooflijke flora van de berg: stugge wierookbomen, gezwollen woestijnrozen en Arabische drakenbomen met stekelige hanenkammoppen. De vegetatie van Dhofar is nauw verwant aan soorten in Noordoost-Afrika, uit een tijd dat dit land deel uitmaakte van het continent. Dhofar en Oost-Jemen hebben minstens 39 plantensoorten die nergens anders op aarde voorkomen en Jebel Samhan is een kans om dit allemaal van dichtbij te zien.

Tawi Attair

Kijk in de diepte van dit met wijnranken doordrenkte zinkgat en je zult de grond niet zien, alleen de vogels die in, uit en over de kloof vliegen. ‘The Well of the Birds’ is 100 meter breed en stort 210 meter naar beneden, ruim twee keer zo hoog als de Big Ben in Londen. Of je kunt stoppen bij ‘The Location of Gravity’, wat in feite het tegenovergestelde is van wat de wegwijzer zegt. Het ligt 27 km ten zuidwesten van Taqa, op de weg naar Mirbat. Zet je auto in neutraal op dit ‘anti-zwaartekrachtpunt’ en het lijkt alsof hij zichzelf op mysterieuze wijze bergopwaarts rijdt. Het is een optische illusie. Maar het voelt inderdaad als magie.

Dhofari

Kamelenvlees siste op wadi-rotsen, geserveerd met gekruide rijst en verse limoenen – voor carnivoren is dit Dhofari-koken op zijn best. Vleeseters kunnen een bezoek brengen aan de wegrestaurants tegenover Atin (of Ittin) Park, waar allerlei grillgerechten in Dhofari-stijl, verse sappen en de reguliere selectie koude mezze-gerechten worden aangeboden. Atin Street stijgt op een berg richting het graf van Job, met veel plekken om onderweg te stoppen voor een picknick met goede vrienden en hete thee. Verse zeevruchten, die als het beste worden beschouwd wanneer de khareef voedselrijk water opklopt, mag u niet missen. Liyali Hadhramout, vlakbij de Haffa Souk, heeft lange gemeenschappelijke tafels en serveert verkoolde vis en andere Jemenitische gerechten. Voor vegetariërs zijn er uitstekende Indiase restaurants en cafetaria’s rond Salalah. Udupi Restaurant, tegenover de Sultan Qaboos-moskee aan 23rd July Street, biedt gerechten uit Noord- en Zuid-Indiaas, inclusief een perfecte masala dosa. Iets verderop in de buurt van Udupi ligt het Libanese restaurant Al Tannour, een goede ontbijtplek met overdekte zitplaatsen buiten. Probeer de vieze, shashouka of ma’anesh met kaas en honing met verse muntthee voor een krachtig begin van de dag.

Mughsail-strand

Zes kilometer poederzacht zand, schuimende golven en kraters maken Mughsail tot het strand ten oosten van Salalah dat je zeker moet bezoeken. Dramatische witte bergen vallen tot aan de waterkant en in de zomer kun je onder een kalkstenen overhang naar buiten lopen om een ​​explosie van zout water uit de beroemde blaasgaten van Mughsail te krijgen terwijl de golven op de poreuze rotsen beuken. Mughshail ligt 45 minuten ten westen van Salalah en is in de zomer druk. In de winter kalmeert het water, verdwijnen de toeristen en is het strand ideaal om te zwemmen, bodyboarden en picknicken. Tijdens de khareef stop je bij de Eftalqot-weiden op de weg naar Mughsail. In de zomer zijn de heuvels en kliffen aan de kust bedekt met delicate gele bloemen die de mist opvangen. Een Saoedische toerist die bloesems verzamelde voor thee vertelde me ooit dat zulke bloemen in het paradijs groeien. Daar twijfel ik niet aan.